Technologieën zoals elektro-encefalografie (EEG) en Galvanic Skin Response (GSR) bieden een blik op onze biologische signalen zoals aandacht, afleiding, stress & cognitieve belasting. We onderzoeken hoe deze signalen verbonden kunnen worden met vernieuwende interactieve media.
Bestaande toepassingen
Wie last heeft van stress kan tegenwoordig een app gebruiken om hier anders mee om te gaan. Deze type apps krijgt biofeedback van bijvoorbeeld een hartslagmeter in een armband. Door het gebruik van deze sensoren worden waarden in kaart gebracht die duiden op temperatuur, stress, vermoeidheid.
Deze waarden kunnen geïntegreerd worden binnen een interactieve beleving die hierop reageert. Beeld je in hoe je een horrorgame speelt waarop pas iets erg gebeurt wanneer jouw angstniveau het maximum bereikt. Of hoe een virtuele guru je begeleidt doorheen een meditatie en jouw rust kan meevoelen.
Als ontwikkelaar van interactieve belevingen (games , XR, …) is het interessant om analytisch inzicht te krijgen in hoe de softwaregebruikers zich voelen. Door te meten of ze opgewonden, vermoeid of verveeld worden, kan doelgericht gesleuteld worden aan de beleving. Of kan een adaptieve gameplay ingebouwd worden waardoor de beleving makkelijker of moeilijker wordt.
Biofeedback wordt ook gebruikt binnen interactieve kunst. Op het Sundance festival werd Breathe voorgesteld, een immersieve beleving rond de impact van onze adem op de omgeving. De gebruikers zetten een Magic Leap op die gelinkt is aan een hartslagmeter. Voor jou zie je een digitaal stofwolkje zweven in AR dat reageert op de luchtverplaatsing die jouw ademhaling teweeg brengt.
Inzetbaarheid binnen therapeutische context
In bovenstaande voorbeelden worden signalen gemeten die kunnen wijzen op stress, vermoeidheid, angst of opwinding. Maar kunnen complexere gevoelens zoals jaloezie, vertrouwen en verliefdheid gemeten worden? En in hoeverre zijn deze resultaten betrouwbaar? Kunnen ze ingezet worden binnen een therapeutische context?
Wat zijn jouw bedenkingen?
